Gholtugh

Dit tapijt komt uit het district Hamadan, een belangrijk centrum voor de tapijthandel en tevens het meest productieve tapijtproductiegebied van Iran. Hamadan is een grote stad met honderdduizenden inwoners. Net als Ekbatan was het een hoofdstad van de Achaemenidische koningen. Het heeft een inheemse Joodse bevolking en talrijke monumenten, waarvan de belangrijkste de graven van Esther en Mordicai (centraal voor Joodse pelgrims) en het graf in Avicenna zijn. Hamadan is een provinciale hoofdstad. Er worden twee soorten tapijten geknoopt. Eén is het zogenaamde "stadskleed", ook wel bekend als de Shahrbaff. De productie is modern en grotendeels door de staat gecontroleerd. De dorpsproductie is echter veel belangrijker; Hamadan is een marktstad voor veel tapijtproducerende dorpen die elk hun eigen patroon hebben. De meest prominente zijn Borchalu, Tuserkman, Memraban, Khamseh, Begardeh, Enjilas, Hosseinabad en Zandjan. Er is een breed scala aan patronen, maar de kwaliteit is zeer consistent. De kleuren zijn sterk, en vaak plantenkleuren. De patronen zijn gedurfd, hoewel willekeurig, en Hosseinabad en Enjilas in het bijzonder staan bekend om doorlopende patronen. De tapijten zijn meestal niet veel groter dan 3 bij 2 meter.